siedzę i słucham, jak
mały klon rośnie.
nie wszystko zostało powiedziane
lecz nie trzeba już nic mówić.
przy wieczornym oddechu z ulgą
otwieramy balkony myśląc,
że otwieramy serca
i koimy duszę nieuchronnością nocy
choć w panicznym strachu przed jej nadejściem
klonik rośnie niewzruszenie
I sit and listen how
the little maple tree grows.
not all has been said
but we don’t need to talk no more.
on the evening breath, with relief
we open our balconies, thinking
we open our hearts
we soothe our souls with the inevitability of the night
yet in a panic fear of its coming
the maple tree grows unshakeably
wild growing sky 